Bu aralar moralim bozuk...

Ozgurluk ifadeleri kisitlanirken hala sahip oldugum bu ozgurlugun degerini bileyim dedim. Yine bir sikinti yazisi blogumda, nedeni cok...

Yani moralimin bozuk olmasinin oyle cok sebebi var ki aslinda. ilk olarak yapmam gereken islerin coklugu ve yogunlugu. Insanin ayni zamanda hem yeterlilik sinavina girmesi hem de tezinin ilk 3 bolumunu bitirmis olmasi gercekten de insan ustu caba gerektiren bir sey. Insanlar bunun sadece birini yaparken ne kadar vizildayip agliyorlardi, ikisini birden yapmak cok zor geliyor, ve de cok iyi planlama gerektiyor. Bir de tabi Bruksel'e tasinma hazirliklari, ev kapama hazirliklari..
Ne zaman sinavlara calisicam, ne zaman teze hazirlanicam - ay ay, zaman da cok hizli geciyor. dakikalari duyar gibiyim, tik tak tik tak...

Moralimi bir diger bozan sey ise turkiye'den gelen bir haber. Babamdan gelen kisacik bir email hem de, sonunda aman kizim ne olur kendine cok dikkat et ile biten. Okuyunca nefesimi kesen bir email. Bir cocukluk arkadasimla ilgili. En son gorusumu hatirliyorum, oguz heyecanla eve gelmisti, bak kimle karsilastim diye, tutmus yaninda getirmis, universite sondaydim herhalde, nerden baksan 4 yil olmus.. cocukluk arkadasim, eski apartman komsumuz, gorusmemis olsak da yillardir, yine de cok agir bir haber. Cok cok erken gelen bir olum haberi. yine trafik kazasi.

4 arkadasimi kaybettim ben trafik kazalarinda. ilk once 4 mart'i 5 mart'a baglayan bir gece Bekir gitti, sonra 7 temmuz gecesi sevgili Ali Murat ve kuzeni Ilkiz, simdi de 21 Ekim gecesi Baris.. O apartmanin bahcesinde elinde solucanlarla beni kovalayan, birlikte atlama, sicrama, kosma, tukurme yarislari yaptigimiz Baris.. Daha kucucukken bir suru cocuk asansore dolusup dur dugmesine basip hep birlikte korktugumuz baris...

Isyan bile edemiyor insan.. o kadar icine oturuyor ki bu aci, tasimasi cok zor... Normal bir sey mi bu, daha 25 yasindayim ve 4 arkadasim trafik kazasinda oldu benim. Hepsi de 25 yasindan kucuktu olduklerinde, bu normal mi?