Okul acildi...

Bir an dusunce garip geldi.. 25 yillik hayatimda 22 yillik bir okul yasantim var benim.. Yani 22 yildir surekli bir okula gitme durumu halindeyim. 3 yasinda da istemeye istemeye gidermisim, hala da oyle ya - ama iste sonuna geldim artik..

Bugun universite acildi.. Disarlar oyle kalabalikti ki, araya yaz girince unutuvermisim bu sehrin ne kadar kalabalik oldugunu.. Kucucuk bir sehir oldugu icin gelen binlerce ogrenci sehrin butun duzenini altust ediveriyor.. Karsidan karsiya gecmek bile zorlasmis bir gunde.

Bu ise benim okuldaki son donemim. Aslinda Agustos'ta mezun olucam gibi gozukuyor (her sey yolunda giderse), ama aralikta sevgilimin yanina tasinacagim icin artik pek de ogrenci gibi hissetmeyecegim. Okula gidip gelmeyecegim.. Yani bu donem de benim gercek bir ogrenci olacagim son donem. O kadar doymusum ki ogrencilik hayatina, yani ne bir sevinc ne heyecan.. Okulla ilgili beni tek heyecanlandiran sey zaten kirtasiyeler olmustur, onun icin de zaten ogrenci olmaya gerek yok!

Haydi hayirlisi, su son ogrencilik donemim de bir an once kazasiz belasiz gecsin gitsin...