minik bir dusmanim var..

Bu seferki minik dusmanim bir bocek ya da kertenkele degil, ama bir insan.. Saniyorum ki 3-4 yaslarinda ve beni hic sevmiyor. Ust katimda oturan cinli kadinin kucuk kizi..

Aramizdaki dusmanligin sebebi ise benim ciceklerimi sularken etrafa su sicratmam, ve bunlarin merdivenlerinin onune sicrayan toprakli damlalar..

Bu ilk defa oldugunda kiz kendini yerden yere atarken ben gayet sakin, ama bak ben bahcemi sulayinca oralara su sicriyor, ama su bu kurur, uzulme, ama bak su olmazsa boyle renk renk cicekler olmaz falan diyordum.. annesi ise cok utanmis bir bicimde, orasi onun evinin onu, oyle deme, cok ayip falan diyerek arsiz kizini sakinlestirmeye calisiyordu..

Bugun yine karsilastik.. Ben bahcemi suluyordum, o da kizgin kizgin baka baka geldi.. ama yaninda annesi oldugu icin bir sey diyemedi, annesi de ne guzel renk renk cicekler degil mi falan dedi.. Merdivenlerden yukari cikarken, kizi tam duyamasam da arada kelimeler geliyordu: "mud..., but mud..., .... dirty...., water...."

guldum, minik dusmanim ben 12 gun burda olmayinca bayram yapacak :) Cocuk bayrami!