sunum yapmak veya yap(ama)mak

Aksam aksam aklima geldi, yazayim dedim..

Bugun benim asistanligini yaptigim derste cok ilginc bir olay oldu. Oyle ki artik sunum yapmaktan korkmuyorum, cunku en kotu ne olabilecegini gordum ve o kadar kotu olmasi da imkansiz gibi.. Yani en azindan simdiye kadar basima boyle bir sey gelmedi, bundan sonra da gelmez herhalde. (buyuk konusmamak lazim ya, neyse..)

Ogrencilerden biri final projelerinin sunumunu yaparken gulmeye basladi. Arada durdu, ozur diledi, guldu, ozur diledi, durdu.. Sonra da ipin ucu koptu: kiz kahkahalarla guluyor, hoca ve ben birbirimize bakiyoruz, ogrenciler ne oldugunu anlamaya calisiyorlar falan derken kizin grubundan biri devraldi.. Anlatmaya basladi, ama bizim kiz hala guluyor. Neyse, kizcagiz sonunda sakinlesti, sustu. Ve de butun sunum boyunca uzgun bir suratla yere bakti..

Ders bitiminde kiz gelip ozur diledi, cok gergindim dedi. Hoca da kiz gittikten sonra bana donup; "That was weird, huh?.." dedi..
Hakkaten de beterin beteri varmis, Allah kimseye boyle sunum gostermesin diyoruz!