Bazen sabahları kalkmak cok zor geliyor. Hele bir de ise giyecek kıyafet secme isi iyice zorluyor insanı, zaten huysuz bir sekilde zorla uyanmıssa.. Her daim planlı olan ben de buna cozum olarak genelde aksamdan hazırlıyorum bir sonraki gun giyeceklerimi. Yarının kombinasyonu da budur. Etegi sevgili arkadasım Ozlem hediye etti. Ben de biraz kısalttım ve yarın ilk defa olarak giyecegim. Ic karartıcı bir pazar ve ondan sonra gelen pazartesi icin birebir!
Hadi usenmeden resimlere acıklamalarını da yazayım dedim. Plastik ayakkabılar muthisti. almak istedim, ama tanesi 49 euro olunca vazcaydım. Benim bundan daha guzel babet crockslarım var!
O cadde Bruksel'de St. Katherine civarında cok guzel butiklerin bulundugu bir alısveris caddesi. Daha butcemden dolayı burda cok az alısveris yapabilmis olsam da ilerde bu caddenin sıkı bir mudavimi olmayı hedefliyorum!
O renkli ısıklar aynı cadde uzerinde bir lokantanın ici. Adı da good night clara galiba. Hahahaha.. buyuk ihtimalle oyle bir uydurdum ki bu ismi. Ay yok, adı bon soir Clara - simdi hatırladım. Cok guzel bir yere benziyor, ama daha hic gidemedik. Her onunden gectigimde de burası yemege gitmek istedigim yer diyip duruyorum. Kısmet bir dahaki sefere...
Sonuncu resim beef carpaccio. Cesit olsun diye ekliyorum :)
Dun gece 1'i geciyordu ucagım Ankara'ya indiginde. Eve gelmem yatmam falan derken 2:30'da hala uyanıktım. Bir yandan da beni cok ozlemis olan melosh da beni uyandırıp durunca (kendisini sevmem icin) sabah 8'de saat caldıgında hayııırrr diye bagırmak istedim!
Gece zaten kar yagıyordu ve epey tutmustu. Eve gelirken kayan arabalar sovu yasamıstık Cinnah'ta falan. Sabah uyandıgımda kar yagmaya devam ediyordu ve ben aglamak istiyordum. Yarım saatte hazırlanıp taksi duragını aradım. Taksi yokmus. Sasırmadım. Ne yapacagım diye sorunca annemlere caddeye cık, ordan binersin dediler... İyi dedim, sarıldım sarmalandım, elimde semsiyem, ayagımda kar botları yollara koyuldum.
Siteden bir cıktım ki, taksi falan bulmaya imkan yok. Eeeh napalım diyip kırmızı ısıkta duran bir kapsinin kapısını actım. Nereye gidiyorsunuz diye sordum. Benim ofise yakın bir yerlere gidecekmis. Beni de bırakır mısınız diye sorunca tamam gelin dedi. Bir de hicbir sey olmamıs gibi ilk kendimi bıraktırdım :) Boylede yuzsuzumdur iste! Ofise bir geldim ki sadece 5 kisi var. Geleli 1 saat oldu ve daha 10 kisiyi gecmedik. Evi uzakta (cayyolu) olanlar daha evlerinden cıkamamıs. Yollar rezalet, millet kayıp dusuyor, arabalar kayıyor, her yer vıcık vıcık camur.. Bir de insanlar bana soruyor, aaaa ama kar cok guzeldir - niye sevmiyorsun? Ya ben kar yagdıgında hayatıma devam edebilmek icin kar ile savasmak zorunda kalıyorsam nesini seveyim karın!
Resim de cektim, yurudugum yolları gosteren, ama eklemesi sonra..
Dogum gunum ayın 20sinde olmasına ragmen, o tarihte bruksel'de olacagım icin cuma gununden basladık kutlamalara.. Bir yandan hosuma gidiyor boyle 1 hafta dogum gunu kutlama fikri, ama bir yandan da hala 5 yasında gibi 40 gun 40 gece dogum gunumu kutlamak komigime gidiyor :)
2 gun once son Fransızca dersime gittim. Tabi ise baslayınca Fransızcayı bırakmak zorunda kaldım. Artık haftasonu dersleriyle, ozel derslerle falan davem ettirmeye calısıcam - bakalım.. Bir arkadasım yemek kursuna gidelim mi diye mesaj atmıs bana dun, ona da dedigim gibi - onceligim Fransızca ve spor. Eeee, ne de olsa oncelikleri belirlemek onemli. Mesela bu aksam Askı Memnu izlerken bir yandan kondisyon bisikletinde spor yapmayı dusunuyorum, bakalım bu hedefim gerceklesebilecek mi :) Yani ne kadar dayanıcam...
Neyse, Fransızcaya geri donersek. Bugun isyerinde Tunus ile bir telefon gorusmesi yapılması gerekiyordu - ve ulasabildigimiz kimse Ingilizce konusamıyordu. Ben de atladım hemen ben birazcık Fransızca konusabiliyorum diye! Abboooovv, atlamaz olaydım. Gerci ogrenmek istediklerimizi ogrendik sayemde, ama ben oyle bir yoruldum ki 2 dakikalık konusmada.. Bir daha boyle atlamadan once iyice dusunmem gerektigine karar kıldım. Hahaha, hele de kalite kontrolu icin konusmalar kayıt ediliyorsa benim fransızca konusma cabalarımı dinleyenler epey gulecektir.. Ah ki ne ah..
Biraz once cok yakın bir Amerikalı arkadasım bana superpower'ımın ne oldugunu soyledi:
"and your superpower is always to make everything you wear look really expensive"
Sanırım bu baya iyi bir superpower, baya baya iyi :)
eee isten olunca ancak bu kadar oluyor... Biraz daha zaman gecsin, daha uzun postlar yazarim..
Bugun iste ilk gunumdu. aman ne yogundu, ne yogundu.. Inanılmaz agır bir security training aldıktan sonra kendimi artık bir cok seye hazır hissediyorum.. Mesela beni kuzey veya guney yarım kurede bir yerlere atsalar, nersei dogu neresi batı artık yeni ogrendigim cok advanced teknikler sayesinde anlayabilirim. Bir de asla odanızın kapısına o "please clean" yazan kartlardan koymayım, niye diye sormayın iste - koymayın...
