yeni post

Gecen hafta atesli falan bir grip gecirdigim icin yeni yeni hayata donuyorum, herkese selamlar! burda her sey yolunda, yazin kolay olacagini dusunup de aldigim ders hafiften abartmaya baslamis durumda, bakalim sonumuz nasil olacak..

Onun disinda yazin calismak da pek keyifsiz bir seymis, ama hayatin gercekleriyle tanisma vaktim geldi herhalde ki artik buna alismam lazim, ne de olsa buyuyorum.. Eskiden yaptigim 3 aylik yaz tatilleri galiba tarih oldu - galiba degil kesin tarih oldu.. Insanin cocuklugunun bittigi an yaz tatillerini bittig an - ve benim icin de o gecen yazdi, ama tam olarak bu yaz. Gecen yaz yine 2 aya yakin tatil yapmistim :(

Neyse, yazin okula ve de ise gitmeye alismak zor olsa da duzene girmis durumda hayatim, sabah kalk, okula git, oglen kizlarla yemek ye (yogunsan yeme), isten cik eve gel aksam birseyler falan filan derken Haziran ayina girdik bile. Temmuz ayi benim icin bu yilin en iyi aylarindan biri olacak, cunku Turkiye'de olucam - 1 ay boyunca (daha tam buyumedim canim, kabul ediliyorum, biraz cocuk kaldim).. Temmuza az kaldi

Dun bu yilin en huzurlu anlarindan birini yasadim, onu da anlatmadan edemicem.. Dun eski evimi teslim etmek icin gittim, bu ayin sonunda kontratim bitiyor. Evi temizlemisler ve hazirlamislar yeniden kiraya vermeye, biraktigim bazi temizlik malzemelerini almaya gittim.. ama icimde buyuk korkular vardi, ya bir bocekle karsilasirsam, ya birden de fazlaysalar.. Acaba beni ne bekliyor..

Neyse bu korkularla girdim iceri.. Mutfak iyidi, ev tertemizdi, banyoya soyle bir bakayim dedim ve onlari gordum, bocekler - sanki orda karanlikta gizlenmis beni korkutmayi bekliyorlardi.. Bunu surpriz dogum gunu partisiyle karistirdilar herhalde.. amerikalilarin dedigi gibi:"I don't think so.." dedim ve 2 saniyede ciktim evden, kosar adimlarla.. Ve kapiyi kitlerken icimde oyle bir huzur vardi ki.. Kurtuldum, artik kendi evimde korku icinde yasamicam diye.. Icim huzurla dolu yeni evime gittim, kapiyi actim ve derin bir ohh cektim..