yeni post

Gecen hafta atesli falan bir grip gecirdigim icin yeni yeni hayata donuyorum, herkese selamlar! burda her sey yolunda, yazin kolay olacagini dusunup de aldigim ders hafiften abartmaya baslamis durumda, bakalim sonumuz nasil olacak..

Onun disinda yazin calismak da pek keyifsiz bir seymis, ama hayatin gercekleriyle tanisma vaktim geldi herhalde ki artik buna alismam lazim, ne de olsa buyuyorum.. Eskiden yaptigim 3 aylik yaz tatilleri galiba tarih oldu - galiba degil kesin tarih oldu.. Insanin cocuklugunun bittigi an yaz tatillerini bittig an - ve benim icin de o gecen yazdi, ama tam olarak bu yaz. Gecen yaz yine 2 aya yakin tatil yapmistim :(

Neyse, yazin okula ve de ise gitmeye alismak zor olsa da duzene girmis durumda hayatim, sabah kalk, okula git, oglen kizlarla yemek ye (yogunsan yeme), isten cik eve gel aksam birseyler falan filan derken Haziran ayina girdik bile. Temmuz ayi benim icin bu yilin en iyi aylarindan biri olacak, cunku Turkiye'de olucam - 1 ay boyunca (daha tam buyumedim canim, kabul ediliyorum, biraz cocuk kaldim).. Temmuza az kaldi

Dun bu yilin en huzurlu anlarindan birini yasadim, onu da anlatmadan edemicem.. Dun eski evimi teslim etmek icin gittim, bu ayin sonunda kontratim bitiyor. Evi temizlemisler ve hazirlamislar yeniden kiraya vermeye, biraktigim bazi temizlik malzemelerini almaya gittim.. ama icimde buyuk korkular vardi, ya bir bocekle karsilasirsam, ya birden de fazlaysalar.. Acaba beni ne bekliyor..

Neyse bu korkularla girdim iceri.. Mutfak iyidi, ev tertemizdi, banyoya soyle bir bakayim dedim ve onlari gordum, bocekler - sanki orda karanlikta gizlenmis beni korkutmayi bekliyorlardi.. Bunu surpriz dogum gunu partisiyle karistirdilar herhalde.. amerikalilarin dedigi gibi:"I don't think so.." dedim ve 2 saniyede ciktim evden, kosar adimlarla.. Ve kapiyi kitlerken icimde oyle bir huzur vardi ki.. Kurtuldum, artik kendi evimde korku icinde yasamicam diye.. Icim huzurla dolu yeni evime gittim, kapiyi actim ve derin bir ohh cektim..

bahcenin seruveni

Ben nisan ayinin sonunda tasinir tasinmaz Bruksel'e gittigim icin evimi daha yeni yeni duzene sokabiliyorum, ancak - yavas yavas.. Keyfine vara vara..

Bahcemi duzene sokmak, neden bilmiyorum, onceliklerimin en basinda geliyordu.. Sabahtan gunes batana kadar gunes goren bu maksimum 3 metrekarelik bahce benim icin bir anda cok onemli bir toprak parcasi haline geldi.. Dibi onceden burda bulunan kesilmis agacin kalin koklariyle doluydu, bazilarini kirdik, bazilari da hala orda.. Ben de etraflarindan bir bahce kurmaya calisiyorum..

Bahceyle ilgili en buyuk sorun gunes aslinda, o kadar cok gunes aliyor ki bahce oraya dikecegim bitkileri cok iyi secmem gerekiyor.. Ben de ananemin kedi tirnagi dedigi, hem yayilan, hem gunese cok iyi dayanan, hem de minik minik cicekler acan bu diken turu seyin 2 turlusunu buldum ve tum renklerinden ektim bahceye.. Gunese dayaniklidir diye bildigim minenin bile yapraklari hem burusuk, boynu hep bukuk.. Ancak dikenimsi seyler hayatta kalabiliyor burda..

Gerci ben bu bahceyi duzenlerken tek dusuncem benim goz zevkimdi, kapimin onu guzel olsun, aksam bir sandalye cekip disarda bir seyler okurken gozume guzel gorunsun.. ama tabi kendi ekosistemini yaratacagini dusunememistim.. ara sira gelen arilar, kapi komsum olan kertenkeleler ve de gecen gun gordugum dev sumuklubocek bile beni rahatsiz etmiyordu.. Taa ki!

Bugun bir disari ciktim ve boyle kipirdayan bir sey gordum.. Iki ari yan yana yerde duruyormus gibi gozukuyordu, lenslerim de gozumde olmadigimdan dikkatlice bakmam gerekti ve egildim.. egilmez olaydim! Karsimda 4 santim buyuklugunde, 1,5 santim genisligimde dev (bence dev) bir beetle duruyordu.. Bir kere olusunu gormustum baska bir yerde ve gercek olabilecegine inananmamistim.. Neyse, ters donmustu ve duzelmeye calisiyordu.. Ilk tepkim her zamanki gibi kacmakti. Kapiyi kilitledim bocegin arkasindan.. ama evimin kapisinin o kadar onunde boyle bir bocegin durmasi benim katlanabilecegim bir dusunce olmadigimdan planimi yaptim.. Yani aldigim uzun sapli tirmik ile bir katliam tasarladim.. Ve hemen planimi gerceklerstirmek icin tekrar disari ciktim.. Bocek hala ters bir sekilde yatiyordu. Usta hamlelerle ustunu toprakla orttum ve bocegi yok ettim.. Icim hizlamadi degil, gercekten uzuldum, ama diyorum ya, kapima 1 metre yaklasmis bir bocek benim icin cok tehlikeli bir durum ve bu durumun ortadan kalkmasi gerekiyordu..


Bahcemin su anki halinin bir resmini koyuyorum.. Bu bitkiler 1 hafta once dikildiler ve simdiden baya alistilar yerlerine, buyumeye bile basladilar.. Bakalim, daha da buyudukce ve buralari kapladikca cok daha guzel olacak..

daha yeni post

isim konusundaki yaraticiligim devam ediyor - iyilesene kadar ancak bu kadar, kimse kizmasin!!

yok ki ile gittik malla' aldik biseyler, aman bir iyi geldi.. Sonra da yok ki aksam yemek yapti, onu yedik birlikte, iyilesme yollarinda hizli ve kendinden emin adimlarla ilerliyorum

zaten ben biliyorum ilacimi kardesim! alis - veris..

yeni yazi

tam yol sersemligini, yaz okuluna adaptasyon donemini atlattik derken bir de bahar gribine tutuldum.. Inanilacak sey, insan 35 derecede de grip olur mu - valla virutikse oyle bir oluyor ki.. 2 gun atesli, oksuruklu, kulak bogaz agrili falan bir grip gecirdim, simdi yavas yavas gidiyor..

doktor bana antibiotik verdi, saglik merkezini arayinca.. 100 mglik antibiotik.. Onu aliyorum simdi ama bir yandan da komigime gidiyor, biz turkler icin 100 mglik antibiotik leblebi fistik - burdakilerin haberleri yok :)

simdilik haberler bu kadar. Macy's de cok buyuk ionidirim var, aksam ona mi gitsem diye dusunuyorum, ne de olsa civi civiyi sokermis!

blog yazmaya geri don (eme) mek

Ya aslinda cok da ara vermemisim gibi geliyor ama birturlu yazamiyorum.. aslinda o kadar cok anlatacak sey de birikti ki, bir zamanim olsa, bir oturabilsem neler cikacak...

Neyse, bir iki gune patlicak..
(Ne patlicak diye merak edenlere: afyonum :)

Haydi hayirlisi diyor, olgunluklasma ile anlamini kabul etmenin ayni orantida arttigi ve benim 1-2 yildir kabullenmeye alistigim bu kelime ile yazimi sonlandiriyorum...