hayat bazen insanı öyle bir affallatıyor, öyle bir ortada bırakıyor ki..

su içmeyi bile unutuyorsun. Hatta nefes almayı. Hatta o anda yaşadığını bile unutuyorsun.. Kalbin duracak gibi oluyor, ağzından fırlayacak gibi oluyor.. Ne hissettiğini bile anlayamıyorsun..

İşte insan bence böyle anlar için yaşıyor.. Böyle anlarda yaşadığını hissediyor.. Yoksa her gün maydanoz gibi yaşayıp gidiyoruz... Günler geçiyor, zaman geçiyor.. Kitaplar okuyorsun, filmer izliyorsun, yemekler yiyorsun, arkadaşlarınla görüşüyorsun, alışverişe gidip eve peynir, süt, yumurta, şeftali suyu, donuk pizza, patates ve soğan alıyorsun, kıyafetleri kurutemizlemeye bırakıyorsun, kıyafetleri kurtemizlemeden alıyorsun, eve temizliğe gelen hanıma bırakmak için para bozduruyorsun.. Falan yapıyorsun, filan yapıyorsun..

Ama işte bazen öyle bir şey oluyor ki, kalakalıyorsun, süt müt aklına gelmiyor. maydanoz değilmişim diyorsun.

Şükrediyorsun.