Çalıştığım kurum bir ders kitabı yayınlayacak. Ben de baskıya gitmeden son okumasını yapıyorum. Ya son okumada her sayfada hata çıkar mı - delireceğim.. Bir yandan uyku bastırdı, bir yandan günlerdir elimden düşmeyen bu ders kitabından gözlerim şaşı oldu, bir yandan da bunaldım..
Neyse, idare ediyorum... Ankara'daki havayı gören ekim ortası sanar. What is this isyan etmek istiyorum!!
Bu aralar teras katları ilgi alanıma giriyor.. Hatta çok fena ilgimi çeken bir teras katı var ama bu işler kısmet mısmet işi.. Bakıyoruz, bekliyoruz, istişare ediyoruz.. Kimine göre eski bir binada ev almak saçma bir fikir olabilir, hele de anasör yoksa ama benim için de içinde oturacağım evin ruhunun olması önemli. Yeni bir binada ev alacağıma enteresan planı olan ve farklı bir ev almayı tercih ederim. Neyse, dediğim gibi bu işler biraz da kısmet işi. Acele etmeye gerek yok..
Neyse, geçen gün ilham almak için bişeylere bakıyordum internette. Bol bol ilham buldum. Bazılarını buraya ekliyorum - bana güzel şeyleri hatırlatmaları için!!
Yarası nerdeyse tamamen iyileşen Kuki evimin altını üstüne getirmekle ve kendi sınırlarını tanımakla meşgul bu aralar. Veteriner artık disiplin etmeye başlayabilirsiniz dedi. Hoşuma gitmeyen şeyleri yaptıkça - mesela bardağımdan su içmek, ya da yemek masasında oturmak gibi - tepki veriyorum. anlıyor, korkuyor.. Öğreniyor..
Kendisine sahip çıkmk isteyen bir aday adayımız var. O zamana kadar biraz daha benimle kendisi..
Yeni öğrendiğim bir bilgiye göre dışişleri bakanlığının o sonradan yapılan binalarında çeşitli ressamların resimleri sergileniyormuş, sergi gibi. Geçen hafta gittiğimizde ise Baran Kamiloğlu'nun resimleri vardı tüm binada.
İlk defa gördüm resimlerini, bayıldım. İlerde kendisinin bir resmini evime asmayı, önünden geçip geçip bakmayı, bakıp bakıp hayallere dalmayı çok isterim..
Ressamın bir de blogu var. 1981 Kars doğumlu oldugunu da burdan öğrendim..
Sevgili deli kedim büyüyor, iyileşiyor ve beni delirtmeye devam ediyor! O kadar aktif o kadar deli ki - ne kanepemde oturabiliyorum, evim gecekonduya döndü, gnde 5 kere kedi tuvaleti temizliyorum, 10 kere suyunu döküyor, 10 kere yeniden su veriyorum falan derken resmen bitmiş durumdayım..
Bacak düzelmeye başlıyor. Düzelmeye başlamak ne, bacağı baya iyi - nazar değmesin.. Bakalım, tam düzelirse onu yarı zamanlı ev/sokak kedisi yapabilirim gibi. Benim minicik evimde delrebilir büyüyünce!
Bitmiş durumdayım!
Zamanım sürekli kedi tuvaletini temizlemek, kediyi oyalamak, mama ve suyunu değiştirmek (eklemek), kirlenen yerleri temizlemelk, evi süpürmek, kediyi silmek ile geçiyor günlerim.. Gerçekten de yavru kedi olayı ok zor bir olaymış... Çok yorgunum.
Ama kedi gün geçtikçe daha cesur, daha tatlı oluyor - o yüzden de çok mutluyum kendisi adına. Kendi adıma değil :)
Kolu sakat, hatta hiç düzelmeyecek büyük ihtimalle - ama o kadar yaşam ve enerji dolu ki kendisini yeni kahramanım ilan ediyorum...
Yazacak başka şey bulamıyorum bu aralar.. Evde karınca sürüleri ile mücadelem devam ediyor..
Bu orkide resimlerinin biri evden, biri de ofisten. Güzellikleri ve her gün bana hazırladıkları sürprizlerle beni şaşırtmaya devam ediyorlar..
Blogumun istatistiklerine bakarken bu kelimelerle birçok kişinin arama yaptığını fark ettim. Dün ben de Nutzz sincabının internette resmini arayıp da bulamadığım için videodan screen shot almak zorunda kalmıştım. Arayanlar için kamu yararına buraya ekliyorum!
Resimdekiler nutzz sade ve nutzz survivor :)
Haftasonu çok güzeldi. Özellikle de Bülent Ortaçgil-Zuhal Olcay konseri büyüleyiciydi.. ODTU Vişnelik çok güzel bir yer, sanki Ankara'da değilmişim, tatildeymişim gibi hissettim. İyi geldi. Çok iyi geldi :)
Bugün ajanstan aradılar. Daha önce aradıklarında çekimlere gidememiştim. Telefonda ben şansımı kaybettim sanmıştım dedim. Yok yok hala devam ediyor - size uygun bir rol bulacağız dediler.. Bu akşam da Behzat Ç partisi varmış. Tüm ekip orda olacakmış. Ben de davetliyim - davetiyem ofise geldi. Ne giyicem diye şimdiden düşünmeye başladım. Ordan bir rol kapmadan çıkarsam ayıp bana!
Cumartesi gecesi Çevre sokakta bir araba durdu. Biz de tam yanından geçiyoruz. Bir baktım içinden Hayalet indi. Öyle şaşırdım ki - aaaaaaaaaaaa Hayalet diye çok abartılı bir tepki verdim. O da şaşırdı - önce ellerini iki yana açıp noluyor der gibi güldü - sonra da el salladı bana :)
Bu akşam gidip ona o arabanın içinde deli gibi davranan kişinin kendim olduğunu söylemeyi planlıyorum. Kesin deli olduğumu düşünecek.
Ama bence tüm kadınlar yüzde 50 deli - o yüzden çok da sorun değil!
Biz daha çok aramızda ona sapık sincap desek de - o gerçek bir dramatik sincap. Ve ben kendisinin oyuncaklarının yapılmasını istiyorum.
Reklamı görmemiş olmazsınız - ama görmediyseniz burdan buyrum!
Hatta bu da sincabın Behzat Ç versiyonu :)
Peyman Nutzz 11-Behzat Ç. from gyro on Vimeo.
En sevdiğim meyve kiraz. O kadar ki bir gün bir döğme yaptırırsam bu kiraz olur ve de eğer bir kızım olursa adını ciddi ciddi kiraz koymayı düşünebilirim - o kadar büyük bir sevgi yani!
Kiraz çocukken benim ölmeme neden oluyordu nerdeyse. Kardeşimin doğum günü, ev kalabalık. Kirazı ağzıma atıyorum, hop nefes boruma doğru kayıp orayı kapayıveriyor.. Bir şaşkınlık! Panik. Tüm aile büyüklerine gidiyorum, herkes tamam kızım sonra türü birşeyler diyor. Bir tek yıldız Dedem, doktor dedem gözlerimin doluluğunu ve yüzümdeki kırmızılığı anlıyor. Sırtıma bir darbe. Kiraz ağzımdan çıkıp duvardan yere doğru kayıyor. nefes alabiliyorum! Ağlıyorum.
Yılın ilk kirazı - herkese hayırlı olsun :)
