Ankara'da kar var! (ama cok az)
Olsun. Azıcık da olsa hala umudum var su uzun suredir bekledigim uzun kar tatili icin. Gerci bu seferki sorun kardan cok yerdeki buzlanma olmus, ise gelirken toplam 20 adım falan atıyorum - evden taksiye binerken 10, is yerimin oldugu binaya girerken 10. Bu 20 adımda 3 kere epey ciddi ucma tehlikeleri atlattım. ilki bizim apartmanın paspası dondugu ici. Ikincisi o ucma tehlikesinin panigiyle yere hızla basıp buzda kayınca. Ucuncusu de butun bunları unutup is yerimin onunde taksiden inip binaya girmek icin acele edince...
Bugun 3 Subat. Dun dedemi kaybedisimizin 2. yıl donumuydu.. Dun arkadasımızın abisinin bebegi dogdu. Is cıkısı gidip onu gorduk. Garip dunya. Hayatın akısını oldugu gibi kabullenmek bir dinginlik veriyor insana. Gecmisi, olanları kafasında evirip cevirmekten, gecmise baglı yasamaktan yoruluyor yoksa. Dedemi hep guzel anılarıyla anıyoruz biz mesela, neredeyse her gun.. Kullandıgı bir deyis, bir durum ortaya cıktıgında dedem olsa cok sinirlenirdi diyebilmek.. Artık yanımızda olmayan insanları guzel anılarla anmak, onları bu sekilde yasatmak, unutmamak..
Bu cok az karlı carsamba sabahında, bir tarafta kar tatili umutlarım, bir tarafta gecmisin canlı anıları.. Bakalım, bugun de bitecek iste.
2 yorum:
babamı kaybedeli 7 yıl oldu, onunla ilgili bişey soranlar bu durumu anladıklarında "özür dilerim hatırlattım" diyorlar..sanki unutmuşum gibi.... :)) oysa ben onu hep gözlerimde bi ışık ile anlatıyorum.ondan bahsetmek hiç hüzne dönmüyor... o benim sırma saçlı olanım değil, yaşarkende sırma saçlarını okşadığım....
eğer bahsedilen hoş anılar var ise, kaybolan bi yaşam yok bence...
Sevgili gullsea, aynı sekilde dusunyoruz. Hatırlamak, hem de guzel anılarla, her zaman bizi de mutlu ediyor. Hic bahsedilmemek ne kadar kotu olurdu, sanki unutulmus gibi... O yuzden anıları yasatmaya devam!
Yorum Gönder