Hayat bi tek sana güzel değil dostum, darılma!

Bugün Radikal'de Cüneyt Özdemir yazmış. Öyle hoşuma gitti ki yazısı. Buraya sonunu ekliyorum:

"Mutsuzluk, uçsuz bucaksız bir denizin üzerinde susuz kalmaya benziyor. Deniz tuzlu olunca neyleylesin gariban koro mensubu! (masum bir empati girişimi)
Mutsuzluk bulaşıcı bir hastalık. Bir kez üzerinize sinmeyegörsün, kurtulmak için ilk olarak kendinizden kaçıp kurtulmanız gerekiyor. Mutsuzken başkalarının mutluluğu ağır bir yük, hatta kendine edilmiş bir küfre benziyor.

Sen bu kafada olduğun sürece ‘hayat hep başkalarına güzel’ dostum, hep başkalarına güzel..."