Bugun bayram...

23 nisan anilarimi dusunuyorum. Ilk anim hayal kirikligi. Kucukken hic anlamazdim, neden ramazan ve kurban bayraminda ailece bayramlasip bayram parasi alirken 23 nisan'da avcumuzu kokladigimizi. O kadar da hatirlatmamiza ragmen - bugun cocuk bayrami diye, bayram harcligi alinacak bir bayram degildi. Sonra ilk okulda eve misafir cocuk almak istemistim, annemlere soylemismiydim hatirlamiyorum bile, ama biz hic misafir cocuk almamistik eve. Evine misafir cocuk alanlara hep ozenmistim.

Sonra komik bir olay olmustu. ilk okul 4 veya 5. siniftaydim. Bu yil bizim okula Estonya'dan ogrenci gelecek dediler. Estonya'nin yerine bakmistik haritadan hemen. Sonra ogretmenlere sormustuk: Estonyali nasil bir sey? Onlar da Holladali gibi, sarisin, mavi gozlu, uzun boylu demislerdi. Yani bizden farkli. Hepimiz acayip heyecanlanmistik. Sarisin sarisin guzel kizlarin, oglenlarin gelisini merakla beklemistik. Ve o gun geldiginde hepimizin agzi acik kalmisti. Gelenler sarisin falan degildi. Yani belki bir iki sarisin vardi iclerinde, hatirlamiyorum bile; ama 15 kisi geldiyse 12si siyah, kilolu kiz ve oglanlardi. Hayal kirikligimizi anlatamam. Siyah olduklari icin degil, ama sarisin uzun boylu insanlar gorme hayallerimizin boylesine yikildigi icin. Estonya'da cok koloni ulkesinden insan yasarmis meger, o zaman biz ne bilelim somurgecilik, koloni. Biz daha ronesans ve reform'a bile daha gelmemistik.

Sonra bir baska 23 nisan anim da 23 nisan torenlerinden. Bizim okuldan iki takim torene katilmisti. Bir takim elinde iki uzun mavi kurdele. Digeri de cemberdi sanisim. Ben kurdeleli takimdaydim, ordan hatirliyorum. Hepimizin olculeri alinmisti, kiyafetler dikilmisti, derslere girmiyor, butun gun torendeki gosteriye hazirlaniyorduk. Keyfimiz cok yerindeydi! Ilk basta okulun spor salonunda ve bahcede hazirlanirken daha sonra stadyum'daki hazirliklara katilmaya basladik. O calismalarda bir gun ilk okul 1'den sinif arkadaslarimla karsilastim. (Ben ilk okul 1'i yukseliste okudum, TED'e girisim ilkokul 2'den). Oyle guzel gecmisti ki o gunler, eski arkadaslarimi bulmustum... Toren gunu televizyon'a bile cikmisim sanirim, stadyum'daki gecit sirasinda. Bizim sansimiza hava sicak ve gunesliydi, susuzluktan yorulmustuk.

23 Nisan ulusal egemenlik ve cocuk bayrami. Imparatorluktan cumhuriyet'e gecisin ilk adimi, ankara'nin o bombos sokaklarinda ilk meclisin kurulmasi. Idareyi halki sececegi insanlara devretme. Atamizi bir kez daha aniyoruz bugun. Bu kadar ileri gorsulu bir insan oldugu, boylesine onemli isler yaptigi, ve bu gunu de bu milletin cocuklarina hediye ettigi icin. Atam, seni her gun her gun rahmetle aniyoruz...