Salı, Şubat 11

Ceza belki ama neyin cezası...

Acaba normal ülkelerde yaşayanlar da bizim burda yaşadığımız gibi acılar çekiyor, iç sıkıntıları yaşıyor  mu? Normal ülkeler diyorum çünkü cidden de bizim yaşadığımız yer normallik sınırlarının çok üstünde olaylar yaşatıyor bize.. Her gün. yeniden, durmadan...

Sadece siyaset dünyasını kastetmiyorum. Kadınların, çocukların, hayvanların başına gelenleri insanın ruhu kaldırmıyor bir noktadan sonra - ruhuna ağırlık çöküyor, yüzü gülmüyor..

Murathan Mungan Aşkın Cep Defteri'nde yazmış, ben de bir yere not etmişim:
"Hayat hep sizi sahip olduklarınızla cezalandırır. Kalbi fazla olanların canı daha çok yanar" (s. 99, 2012). Tabi o farklı bir anlamda yazmış bu cümleyi - ama bu cümle cuk oturuyor. Her tür acıya, her tür kalp sızısına.

Hayat bazen karşınıza öyle bir şey ile çıkıveriyor ki bir anda - nefesiniz kesiliyor, boğazınız düğümleniyor ama maalesef elden bir şey gelmiyor. Elden bir şey gelmediğini, böyle bir afallama karşısında çaresiz olduğunuzu da biliyorsunuz.

Bakıp yutkunuyorsunuz. Kalakalıyorsunuz. O kadar. 

Hiç yorum yok: