Atom bombası sergisi'nden izlenimler..

Atom bombası sergisi çok etkileyiciydi. Bomba sonrası insanların nasıl etkilendiğinin fotoğraflarına bakarken kalbinizin kırılmaması imkansız. Bomba atıldığında çocuk olan, 19 yaşında bir hemşire olan kişiler hatıralarını anlattılar. En çok etkileyen de ne olduğunu bile anlayamamış olmalarıydı..

Fotoğraflar da çok etkiledi bizi. annem bazı fotoğraflara bakamadı bile.. Bir de objeler vardı sergide. Patlamanın etkisi ile yamulan, eğilip bükülen tabaklar, cam şişeler.. Bu saat de o objelerden biriydi - atom bombası atıldığı zaman durmuş. Ve öyle kalmış... Bir ülkeye iki atom bombası atmanın soykırım sayılmadığı bir dünyayı anlamak zor! Ya da bende var bir salaklık!

Bir de origami bölümü vardı. Gidip origami kuşlar yapmayı öğrendik. Hatta ben ilk seferde onlar gösterdikten sonra ikinci kuşu kendim yaptım.. Japonlar ne zevkli, ne ince insanlar diye düşünüp birkez daha hayran oldum o insanlara. O kadar ice zevkli, o kadar sabırlı ve detaycılar ki - bir şeyin güzel gözükmesine onlar kadar önem veren bir millet daha var mıdır acaba?..

O kağıtların üzerindeki desenler, renkler.. Katlamaya verdikleri önem! Benim kuşlar mükemmel olmadılar tabi, doğru düzgün katlayamadım - ama yine de ben yaptım diye çok hoşuma gittiler.. eve gidip birini Melosh'a verdim.. O kağıt kuşu resmen uçurdu.. Bayıldı onla oynamaya!

Origami olmasa ordan depresyona girmiş bir halde çıkardık herhalde.. Çıktığımızda hava çok kötüydü. Ama biz inat ettik ve bir de üstüne Kızılay'a gittik işlerimizi halletmek için.. Orda da doluya yakalandık. Mavi jeans magazasına sığındık, orda da elektrikler kesildi ve karanlıkta kaldık.. Neyseki bizdeki inat yağmura yenilmedi.. İkimiz de birer bot aldık, işleri halletmeye devam ettik..