Bir ilk

Dün günübirliğine İstanbuldaydım. Maltepe Cezaevine giitk - orda Adalet Bakanlığı ve UNICEF tarafından gerceklestirilmis ve pilot olarak uygulanmaya başlanmış bir model hakkında bilgi almak için. Hayatımda ilk defa bir cezaevine girdim. İçerdeki bütün çocuklar tutuklu çocuklardı, yani hiçbiri daha hüküm giymemiş - hepsinin davaları devam ediyor... Bu model ile çocukların hayatı epey bir değişiyor. Model çocukları daha iyi anlamaya, bireysel olarak onlarla bir ilişki geliştirmeye ve infaz koruma memurları ile olan ilişkilerini yeniden düzenlemeye yönelik.

2 tane koğuşa girdik. O kadar garip hissettim ki kendimi, o çocuklar, tek başlarına orda ve birlikte yaşamayı öğrenmeleri lazım. Orada yaşamayı öğrenmeleri lazım. Ağızlarında hep af... Bir tanesi ben burda evimde yemediğim yemekleri yedim abla deyince boğazımda bir şeyler düğümleniyor.. Ama hemen toparlanmak lazım, moral vermek, burdan çıkıncaki hayatlarına hazırlanmalarını hatırlatmak daha önemli.

Gerçi ne söylesek boş. Onlar ordai biz burda... Yine de iyi hissettim kendimi gittiğimiz için, onlar için çok değişik bir gün olmuş oldu..