Blog hakkında dusunceler

İnsanlar soruyorlar bana bazen, nasıl o kadar yazacak sey buluyorsun? Cevabım çok basit - basıma gelen seyleri, yediğim yemekleri, okuduğum gördügüm bir seyi, anılarımı - yani hayatımdaki sacma sapan her seyi yazıyorum buraya. Sonra mesela 4 yıl once bugun ne yazmısım acaba diye donup bakması cok keyifli. Blog artık yasamımın bir parcası haline geldi - bazen bir sey oluyor ve ilk aklıma gelen sey bunu bloguma yazmalıyım.. O kadar cok okunan, sıkı sıkı takip edilen bir blog degil benimki. Ama benim için cok degerli bir yer. Hayatımı, basıma gelen sacma sapan seyleri paylastığım bir yere donustu burası.

Bana ay ben hayatta yazmazdım o kadar isimin arasında diyen cok oluyor. İste buna cok guluyorum. Doktora tezi yazarken bile nerdeyse hergun bir seyler yazmaya firsatım oluyordu benim. Sanırım bunun insanın kendi ile ne kadar yakın olduguyla alakası var. Benim icin buraya birseyler yazmak bir cesit içimi dokme ve self-reflection. İcimdekiler buraya yansıyor. Yazması da okuması da hosuma gidiyor. Kendi ile o kadar uzak insanlar var ki anlamalarının guc olmasını dogal karsılıyorum.

Gecen gun ise bir arkadaşımın sorusuyla irkildim. E peki nasıl saklıyorsun yazdıklarını diye sordu bana. Kalakaldım. Ya bir gun blogger'a bir sey olursa yazdıkların ne olacak dedi... O anda farkına vardım oyle bir sey olma ihtimalinin. Ama sonra dusundum, yani ne yapalım deyip yazmaya devam ederim herhalde. Bir de bloglarını kitap gibi bastıran insanlar aklıma geldi. Sayfa sayfa her post, kalın ciltli kitaplar.. Ama daha farklı yöntemleri de vardır eminim - sadece ben bilmiyorum.

Resim: Babanem ve dedemin 1950lerde bir venedik ziyaretinde aldıkları ufak bir hatıra. Acaba simdi bu kadar guzelleri, boyle detaylıları satılıyor mudur. Gidip bakmak lazım!