bir daha

Kardesimin yazdigi yoruma cevap verirken dusundum de, hayat bir daha hic ayni olmayacak ne kotu. Korsan asla o kadar sirin olmayacak mesela, 2 ay sonra Izmir'e gittigimde yine cok sirin ve guzel gelecek bana, ama asla o haline geri donemicem. Melosh mesela, her gun degisiyor, buyuyor. Su anda koltuktaki yatisi o kadar tatli ki, bir daha olmayacak oyle. Yine tatli olacak, ama su anki gibi gelmeyecek bana. Kendim icin de ayni sey. Ailemdeki buyukleri goruyorum, bir de genclik hallerini fotograflarda. Ne garip. Nasil da farklilar.. Acaba iclerinde kendilerini hangi yasta goruyorlar, merak ediyorum. Mesela ben, 26 yasindayim, ama bana sorsaniz hala 17. Oyle hissediyorum, ama biliyorum ki bir daha asla o yasta olamicam. O halimde olamicam. Arkadaslarim da oyle olamicak.

Nedense bu aksam boyle bir haldeyim ben. Icimde yitirilip gidenlerin huznu. Hayat hizla akan bir su gibi gercekten de. Tutamadigimiz, durduramadigimiz hizla akan bir su. Ve oyle hizli geciyor ki hayatimiz, asla bir daha boyle olmayacak. Yasadigim bir cok an gibi, su ani da asla bir daha yasayamacagim... Bunu dusunmek yoruyor beni.