Bugun kimseye ulasamiyorum

Bugun cok garip bir gun, kimi arasam ulasamiyorum, telefonlar sus esyasi misali, oyle bir gun iste.

Yapacak islerin listesi uzun:
utu
camasir
bulasik
ders - okudugum kitaptaki bir bolumu daha bitirme
yemek (aksam icin, ne yesem ne yesem)
spor
commune'u arayip randevu al

Spora birazdan gidicem. Diger isleri de yemekteyiz izlerken yapmayi dusunuyorum..

Melosh evde bir on cam, bir arka cam gezinip duruyor. Disariyi izlemek en buyuk eglencesi. Bahar olunca tasma ile gezdirmeyi dusunuyorum kendilerini, bakalim kabul edecek mi tasma takmayi. Bizim cicos cok severdi gencken. Meloshun huyunu daha tam cozemedim.

Evde olunca gunler cok siradan geciyor, ve de garip bir sekilde hem yavas hem de hizli. Sabah kalkinca sanki gun bir turlu gecmeyecek gibi hissediyorum; ama sonra bir bakiyorum saat 4:30 oluvermis, yemek yapmaya baslamak lazim. Ev hanimi olmak bana hep keyifli bir sey gibi gelirdi, ama oyle degilmis gercekten de - zor bir seymis, su iki aylik ev hanimligi denememde bunu anladim. Calismak, giyinip disari cikmak, is ortami falan insanin havasini degistiriveriyor. Obur turlu evde butun gun pijamayla dolasma dongusune giriveriyorsun.

Yarin ise epey hareketli bir gun bekliyor beni. Ortaokuldan bir arkadasimin universiteden bir arkadasi gecici bir sureligine Bruksel'e gelmis. Yarin onunla ogle yemegi yiyecegim. Aksam da meksika yemegi ustune Slumdog Millionaire. Calismasam bile cumalari cok seviyorum!

Bu arada, turkiye biletimi de aldim, gidis Istanbul, donus ankara, tam 13 gun. Herkesi, her seyi gorme hevesim var. Bizim evin esyalari yenilendi, ve de yenilenmeye devam ediyor, annemle cok isimiz var. 27 subat'i heyecanla bekliyorum. Tek icime sinmeyen meloshu o kadar sure birakacak olmam... Sekerim kedin var mi derdin var..